3 Mayıs Türkçüler Günü’nde kim yoktu?
Can Can’ım: Ganire Paşayeva’ya Nasıl başlayacağımı bilemedim…
Can’ım, kan’ım, gönüldaşım, manevi kardeşim…
Bir Türk kadınıydı; yüreği Türk, fikri Türk, sevdası Türk birliğiydi. Türk’ü ve Türk devletlerini bir araya getirme sevdalısıydı.
3 Mayıs Türkçüler Günü’nde kim yoktu?
Yerel basında, ulusal medyada, üniversite panellerinde, kültür merkezlerinde… Kim yoktu?
Oysa Türkçülük, onun hayat felsefesiydi.
“Ben Türk’üm,” derdi, “Bizi bölmek için adlar verdiler: Kırgızistan, Azerbaycan, Gagavuz, Kazakistan, Özbekistan, Türkmenistan Yakutistan Macaristan dahi Türk… Oysa biz hepimiz Türk’üz.” Ne zaman bilimde, ilimde bir Türk başarı gösterse, dünya rahatsız olurdu. “Sen o musun, bu musun?” derlerdi, çünkü birlikten Türk Birlikteliğinden korkarlardı.
Kardeşin kardeşten başka dostu yoktur. Ben Türk’üm. Soyum sopum belli. Dün kurulan devletler bizi isimlerle ayırmak istese de; biz binlerce yıllık tarihten gelen bir milletiz.
Türk’ün tarihini anlatmaya ne zaman yeter, ne de sayfalar. Tarih kitaplarından Türk’ü çıkarırsan, geriye bir A4 sayfa kalmaz… Kalan sadece boş bir A4 sayfa ve dünyanın tarihi de olmaz.
Ve bugün… Gönlümden ilk geçen isim: Ganire Paşayeva. O sadece Azerbaycan’ın değil, bütün Türk Dünyası’nın yürekli evladıydı.
Milletvekiliydi, hukukçuydu, gazeteciydi, doktordu, yazardı… Ama hepsinden öte bir gönül insanıydı. Türk birliğini yaşam felsefesi yapmıştı.
Her yerde, her zaman milletinin sesi oldu.
Karabağ’dan Anadolu’ya, Afrika’dan Avrupa’ya… Yüreği hep Türk için çarptı.
O Bir Türk kadınıydı.
Cesurdu.
Bilgiliydi.
Adanmıştı.
Kısaca, Tomris idi.
Türk milletine olan sevdası, gözlerinden okunurdu.
Her panelde, her konferansta, her buluşmada aynı azim, aynı ışık…
Konu , konuların ana başlıkları Türk ve Türkçülük, her daim belli.
Ganire Paşayeva, artık bir isimden öte;
Bir bayraktır, bir izdir, bir ışıktır.
Onun ardından konuşmak zor, eksik kalır.
Ama şunu biliyoruz: O’nun bıraktığı yolda yürümek, bizlerin ve gençlerin görevidir.
Vefadır.
Şereftir.
Mekânın cennet olsun Can, kan ve manevi kardeşim.
Ruhun şad, hatıran daim, adın Türk’ün hafızasında ebedîdir.
Türk Dünyası’nın başı sağ olsun. Ganire Paşayeva yerin asla dolmaz…
“Manevi can kan Böyük Bacı abla” derdi.
Dilber KÖSE