BİR SEVME PROBLEMİMİZ VAR…
Sevilmiş bir çocuk,sevmeyi de öğrenir.
Sevilmeyi ve ilgiyi tatmamış olanın sevmenin alfabesini sökmeside zor oluyor.
Sevgisizligin, yakınsızlıgın verdiği derin melankoliyle geçmişin çatlaklarını sıvayan bir şifacı, susuzluğunu gidereceği bir kuyu, başını yaslayacagı bir omuz arıyor…
BİR SEVME PROBLEMİMİZ VAR…
Dünyada bir mizan, ölçü var.
Ayar kaçınca felekatler olmakta.
Beşeri ilişkilerde öyle.Mesela sevgide ölçü kavramı. Kıvamı iyi ayarlamakta hep zorlanırız.
Peygamberimiz ölçülü sevin der.
Freud”bir insanı kaybetmek istiyorsanız onu çok sevin diyor ve ekliyor: “Sevildiğinden emin olunca insanlar nasılda cüretkar oluyor.
Bizim bir sevme problemimiz var.
Ebeveyn, eş, çocuk, dost…
Sevgide bağlı olmamız gerekirken bağımlı hale geliyoruz.
Hoyratlıkta, sıkıntı da burada başlıyor.
Ne fizik ne toplumsal kurallar bu ayarsızlıgı kaldıramıyor .
Çünkü herşeyin fazlası zehir.
Denge ve Sevgi bir ilahi güç.
Miyarı iyi tutturmak gerek.
Nevzat ÖZER Psikolojik Danışman-Yazar