Aşağıda az kelime ile çok anlatımlı güzel ama acı bir yazı okuyacaksınız.
Yazıyı yazan M. Teyfik Özcan’ı kutluyorum.
29 Mayıs 1993 günü Solingen’de kundaklanan GENÇ ailesinin evinde, 5 evladları hunharca, yakılarak öldürüldü.
Ailenin yangından kurtulan bir oğulları, 30’un üzerinde geçirdiği ameliyatlara rağmen, halen sağlığına kavuşup, iyileşmiş değil.
Bu olayı, değişik yıllarda ve de bazı konularla bağlantı kurarak, defalarca yazdım.
Bugün ise M. Teyfik Özcan’ın yazısını da aşağıya
değişiklik yapmadan ekleyeceğim.
Yüce yürekli GENÇ ailesinin büyükleri ile 2007 yılında Essen kentinde tanışıp, dönemin NRW Aile Bakanı Armin Laschet ile görüşmelerinde çevirmenlik de yapmıştım.
Bu yüce anne kadın, kaybettiği 5 evladı için canilere hiç beddua etmedi.
Yüreklerimizde taht kuran istek sözleri:
“Okullardan TÜRKÇE derslerini kaldırmayın” oldu.
Ama görüyoruz ki, okullardaki Türkçe derslerimizi, NRW eyalet hükümeti kaldırmak için programına almış bulunuyor.
NRW eyaletinde öğretmen ve yazar arkadaşım Bahattin Gemici, arkadaşları İle eyalette Türkçe derslerinin kaldırılmaması konusunda, can ve baş ile çalışıyorlar.
Bu mücadeleye Almanya’nın dört köşesinden destek verilmelidir.
Eyaletin bu çirkin haberini geçen hafta Oktan Erdikmen ‘in haberlerinde de dinledim. Ve kendisini konu üzerine görüşmemiz için yazdım.
Bugün, Solingen yangınını geleneksel olarak yazmayacağım.
Ama yüreğimizde bu acıyı derinleştiren şunu da yazmadan edemeyeceğim.
Solingen yangınını çıkaran caniler yargılanırken, bir vatandaşıma çevirmenlik yapmak için gittiğimiz tıp doktoru, konuyu benim açmam üzerine şunu söyledi: “Yazık olacak o genç çocuklara, sakalları ağarmış olarak tahliye olacaklar” sözüne karşı: “Yanarak can verenlere yazık değil mi?” Dediğimde: “Onlar artık öldü !!!” Yanıtını almıştım.
Solingen cinayeti duruşmalarında, uzun süren duruşmanın birinde savcı, ihtimal ihtiyaç görmek için olabilir, yerinden kalkıp en genci olan cani’nin yanından geçerken başını okşamasını ve o genç caninin, yaşı nedeni ile olacak, erken tahliye edilip, sosyal danışman meslek öğrenimini görüp, adı da değiştirilerek Köln’de kendisine görev verildiğini de, basından okumuştuk.
Bu acı günlerimizin; böylesi acıların bir daha yaşanmaması, unutulmaması ve de unutturulmaması gerekir. Ve bunun için de çalışmalıyız.
M. Teyfik Özcan, bugün erken davranıp önemli bir görevi yerine getirmiştir.
Bugün, M. Teyfik Özcan’ın bu anlamlı yazısını, izni ile aşağıda paylaşıyorum.
Yazıyı beğendim. Yazı kısa ama okuyup son bölümünü, akıl süzgecinden geçirenler için anlam dolu bir yazı.
Elinize sağlık Teyfik bey!!!!
Remzi Uysal
Lübeck, 29 Mayıs 2022
—————————-//——————————
“Türk toplumu için bir anma günü mü?
Bugün 29 Mayıs. Vicdanlı Almanya halkı için üzücü bir gün. Hayır, Türkiye karşıtı bir saldırıyı anma günü olarak anma takvimimize alınmalı. Almanya’da kendilerini güvende hisseden Türk kökenli 5 masum kadın ve çocuk korkak, ırkçı bir saldırının kurbanı oldu.
Bugün tüm Almanya ve özellikle Türk kulüpleri bu konuyu ele almalı ve bir anma kültürüne örnek olmalıdır. Bu nedenle bugün bazı camilerde şenliklerin kutlanmasına veya bazı şenlik salonlarında kültürlerarası müzik performanslarının sergilenmesine çok şaşırıyorum.
Bunu saygısız ve alaycı buluyorum!
M. Teyfik Özcan
Serbest gazeteci”