Bir defasında Peygamber Efendimiz’in huzûrunda bir kişi vardı.
Bu esnada yanlarından başka bir şahıs geçti.
Hz. Peygamber’in huzurunda bulunan kişi, geçen şahıs hakkında:
*
“–Ey Allah’ın Rasûlü! Ben bu kişiyi gerçekten seviyorum” dedi.
*
Rasûlullah Efendimiz: “–Peki, sevdiğini ona bildirdin mi?” buyurdu.
Sahâbî: “–Hayır” dedi.
Rasûlullah : “–Ona bildir” buyurdu.
Sahâbî derhal kalkıp o şahsın arkasından yetişti ve:
“–Ben seni Allah için seviyorum” dedi.
O da: “–Beni kendisi için sevdiğin Allah da seni sevsin” mukabelesinde bulundu.
(Ebû Dâvûd, Edeb, 113/5125)