Biliyorum sensiz kalbim asla huzurlu olmayacak
Acı bana özgür yaşam vermeyecek
Yüreğim inliyor, inliyor elinde
kırmızı gözyaşlarımı gör sarı benliğimi gör
Gece gündüz gözlerimden yağmur damlalarına eşlik ediyorum
ne ateşim var ne ağrım var
Rüzgara dönüyorum rüzgar esmiyor ateşe dönüyorum duman tütmüyor
Yağmur ve yapraklardan daha fazla günahım var gibi görünüyor
Bu kalbin dertlerle dolu olmadığı bir gece yok mu?
Aşkımın gamı ne zaman bitecek?
Çiçek mevsiminde aşkın peşinden koşmaktan yorulmuş mavi bir kelebek gibiyim
Bahar geldi çöle, ovaya ve her yere
Gece karanlık, yol taşlı ve uçmaya çalışan kayıp bir serçe gibi tökezliyorum
Sanki kalbimde iyilik ve varoluş düşüncesi yokmuş gibi.
Çeşmeden akan suyla çamura düşmüş gibiyim
Gözlerimden akan binlerce nehirle
Kanayan gözlerimle karanfil dikiyorum
Sabrımı kaybettim, bu gece kendimden geçtim.
Sanki yanlış hikayedeyim, beni yeniden yazmalarını bekliyorum.
Kendi kendime diyorum ki, kendini ne sanıyorsun, zalimin önünde?
Beş günlük bir çiçek için inliyorsun
iki nehrin akışında
Ciğerlerin bir diken, avucunda yanan bir dağ
Gece inliyorsun Gece yarısı iniyorsun
Ey çiçeğim ben bahara Hazansız başladım köklerimi hangi acılar kırdı?
Kalbim kadar ölü ve kanayan başka bir kalp var mı diye soruyorum.
Sonra ellerimi kaldırıyorum Allah’ım, duy yüreğimin feryadını, sen öksüzsün, ben öksüzüm. Herkes diyor ki; Onun kimsesi yok, Allah var diyorum, başkasına ne gerek var?
11/06/2022-Paris
Caroline Laurent Turunc