YAŞANILMIŞ BİR ÖMÜR HİKAYESİ

Temiz bir sayfa açtım bugün, duygu ve düşünce yüklü, dolu dolu,ağır yaşamların geçtiği, bir ömrün bittiği, bir hayat! Ve daha niceleri insanlar bir bir kopuyor hayattan, ha bugün, ha yarın,belki de dün ve bugün,

Senelerce girip çıktığımız bayramların tatlı ve özel günlerin,bana göre 39 yıl, onlara göre belki 50, 60 Belkide daha fazla yılların geçtiği evler bir bir boşalıp yerini kapı,duvar, cam çerçeve,kiremit boş hayalete benziyor.

Köyde bir hayalet ev daha, dün vefat eden eşimin yenge ve amcasının evinde helvalarını yaptık dağıttık. Allah kabul etsin.Bir hayat ki dolu dolu yaşanılmış.Gençlik, orta yaş dahası da yaşlılık,yalnızlık,önce evin alt katında helva yaptığımız yerdeki duvarlarda asılı tarih kokan kalbur,holus dikkatimi çekti. Hepsi bir ihtiyaç hepsi bir zamanların alet ve edevatıydı.

Rahmetlilerin ortak çocukları yoktu. Mirasları eşimde dahil her iki tarafın yeğenlerine,kardeş çocuklarına kaldı.

Dan davruldu, duman Savruldu, en sonunda gidenler gitti evdeki eşyalar zayi, heder olmasın fare yuvası olmasın ihtiyaç sahiplerine yarasın dağıtalım, amacıyla önce yataklardan,Yorganlardan başlanıp her şey ortaya döküldü.Çok duygulandık.

Hatta yeğeni haklı olarak o senaryoda amcam ve Yengem şimdi öldü. diye ağladı. Haklıydı da evde ne varsa harekete geçti,bir evde ne olmaz ki yerine göre teknolojiden nasibini almış.

Yerine göre nostalji. Her ne varsa kaşığından,çatalına,Radyosundan, fırınına, saatten, buzdolabı, dondurucusu ,TV klima, her bir eşyanın ayrı ayrı yaşam öyküleri…

Elekten, sac’ ına kazmadan, çapaya her bir alet ve edevat sonsuza kadar sürecek son yolculuklarına uğurlanarak, geçici dünyadaki son sahiplerine kavuştu.

Ne diyelim devir daim dünyası, bir ömür acısı ile tatlısı ile biterken, gidip geldiğin girip çıktığın,yaşanmışlıkların tatlı ve acı hikayeleri de ne yazık ki bitti ve hatıralarda kaldı.

Hatta ,hatıra bir şeyler almak ister misiniz dediler.

Ben de bir seccade talebinde bulundum. Umarım, sağlıklı sıhhatli hayırlı ibadetimizi yaparız gerisi boş.

Bu arada Belçika’ ya gezmeye gitmiştim. Komşu yaşlı bir Belçikalı kadın 80 yaşlarında pek tatlı. Filinta gibi bir yere gidecekmiş etek blüz giyinmiş. Yaşına göre evi de pırıl pırıl süslü vitrinler, vitrinlerde süslü eşyalar, çok hoşuma gitti. Gittiğimiz arkadaş kendisi Isparta Yalvaç’ ın bir köyünden kendi konuşma diline göre ebemin bir oğlu vardı. Vefat etti. Gelini ve torunu var. Bazen ben ölürsem bu eşyaları çöpe koyarlar der. Oturur ve ağlar dedi. Hatta ev bahçeli idi. evin bahçesinde bir de torunlarına ait Midilli at vardı.

İşte böyle devir daim Dünyası,

Rab’bim hayatımızı zorlaştırmasın, kolaylaştırsın. Yatırıp kapılara baktırmasın, İnşaallah…….