8* YÖRÜKLÜK
Biz Yörükler olarak kabuğumuzu kıracağız. Üniversitelerde öğretim üyesi, askerde subay, fabrikada yönetici, hastanede doktor, inşaatta mühendis ve diğer kurumlarda müdür olacağız. Biz bu vatanın ve milletin asıl sahibiyiz. Vatan bölünmesin, birlik bozulmasın, biz fedakârlık yapalım. Karşımızdaki zevat istediği gibi düzene, yönetime, yetim hakkı yemeye devam etsin. Servetine servet katsın. Biz “Vatan, millet, Sakarya” deyip ülkenin jandarmalığını yapalım. Vatanı koruyalım, derken burjuvanın servetine bekçilik yapalım. Yok böyle bir dünya artık. Herkes boyunun ölçüsünü alsın. Bizim birlik olmaya ihtiyacımız var. Biz birlik olursak kendimizi ifade edebiliriz. Yoksa yok olmaya mahkûmuz.
Kerameti başkasında arama; kendine bak, bir de kendinden olana bak. Hakka bak, adalete bak. Yaradan sana akıl vermiş. Bir de yaratanın sana verdiğine bak. Hani derler ya “Elin en iyisinden birbirinin en kötüsü daha iyidir.” Atalar ne güzel söylemiş. Düşünelim, bir daha düşünelim. Artık bildiğimiz düzen olmayacak. Alışkanlıklarımızı unutalım. Yeni yaşam alanı belirleyelim. Yeni dünya düzenine hazırlanalım. Aksi takdirde yok olmaya hazırlanacağız. Yok olmamak için içinde bulunduğumuz, yaşamak zorunda olduğumuz yeni dünyanın üzerinde yerimizi alalım.
Nasıl mı?
Dernekleşelim, sendikalaşalım, kooperatifleşelim.
Yani örgütlenelim.
Örgütlenme herhangi bir siyasi partinin arka bahçesi değil.
Öz vatanımızda azınlık olmayacağımızın bir göstergesi. Yoksa yok olacağız. Bunu göstermeliyiz. Çanakkale’de, dedelerimize Gazi Mustafa Kemal Atatürk “Size savaşmayı emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum. Biz burada ölene kadar arkadan destek gelir. Bu topraklar işgal edilemez” diyor. Peki, dedelerimiz ne yapıyor? Bile bile ölüme gidiyor. Niye biliyor musunuz? Ezan susmasın, bayrak inmesin diye… Torunlarımız düşman çizmesi altında ezilmesin; adları İvan, Hans ve George olmasın diye bile bile ölüme gittiler. Hepsinden Allah razı olsun, mekânları cennet olsun inşallah! Bize olan haklarını helal etsinler. Evet, bizim dedelerimiz bizim için canını feda edip şehadete ermişler. Onlar büyük fedakârlık gösterip bize nasıl bu güzel vatanı bıraktıysa bizim de aynı özveriyle mücadele edip bu güzel yurdu torunlarımıza bırakabilmemiz lazım.
Biz bu vatanı kendimize yurt edinebilmek için yüz binlerce şehit verdik. Bu vatan bizimdir. Yönetenler bizden birileri olmasa da biz yönetilenler dikkatli olmak zorundayız. Yakın zamanda gerçekleşen bir olaya dikkatimizi yöneltelim. Savaş mağduru Suriyeli vatandaşları Türkiye Cumhuriyeti olarak ülkemize kabul ettik. Doğrudur, yanlıştır. Ben burasında değilim. Allah korusun, biz Suriye gibi olsak! Bizim çocuklarımızı kim kabul eder? Onun için biz vatanımıza sahip çıkmak zorundayız. Kanlarını dökerek atalarımızın bize yurt bıraktığı bu vatanı sahiplenerek hak ettiği seviyeye çıkarmak zorundayız. Bu gerçeği unutmayalım. Yukarıda belirttiğim gibi… Örgütlenelim. “Söz konusu vatansa gerisi teferruattır”.
( Resim alıntı )