İki kişilik bir yalnızlıkta yaşasak bile;  İYİ İNSAN OLMAKTAN VAZGEÇMEYELİM

Hepimiz Dünya’ya insan olarak geliriz.Ancak bazı insanlar, maalesef yaşamını insan olarak sürdüremez. Oysa yapmaları gereken çok basit. Öncelikle acıyı, tatlıyı,elemi ve kederi hayatın bir parçası olarak görmek, sonra da Allah’ın verdiği ömrü kimsenin kalbini kırmadan, incitmeden hayatını tamamlayabilmektir, yapması gereken.

İyi insan olmak için hayatımızı öyle bir yaşayalım ki,sadece yaşarken değil,bu Dünya’dan giderken de sevenlerimize gülümseyerek bakan resimler bırakarak gidelim…

Büyük usta Nazım’ın dediği gibi “Sev sevebildiğin kadar,sevdiğine herşeyi verebildiğin kadar mutlu ve gençsin” sözünü yaşadığımız müddetçe hayata geçirelim. Böylece,son yolculuğa giderken yaptığımız hiç birşeyden pişmanlık duymamanın verdiği huzurla gidelim.. Ne kadar vefasızlık görsek te,sevgimize layık olmayanları ve sevgimizi bize silah olarak kullananları bile af ederek, helalleşerek gidelim. Velhasıl kelam, giderken yakınlarımız ve sevdiklerimiz tarafından sevgi ve saygı sözleriyle uğurlanalım…

Aslında insan olarak yaşamak çok kolay. Bunun için şu basit kuralları uygulamanız yeterli.

*Öncelikle kendinizi ve karşınızdakini olduğu gibi kabul edin ve kimseyle kıyaslamayın.

*Asalet, Zarafet ve Nezaketi, karşınızdakinin davranışlarında değil, içinizde arayın.

*Mevki ve makam sahibi olunca daha da mütevazi olun.

*Hiç kimse dört dörtlük olamayacağı için,eleştirilere karşı hoşgörülü olun.

*Bir yakınınız, dostunuz veya iş arkadaşınız hata yaptığında,onu suçlamak yerine sorumluluk alın.

*Değişmeyen tek şeyin değişim olduğunu anlayın ve anlatın.

*Yaşadığınız toplumu değiştirmeye çalışmak yerine, siz kendiniz değişin.

Unutmayın; iyi bir insan olmak demek,bu duyguyu içimizde hissetmek demektir…

Sonuç olarak;iki kişilik bir yalnızlıkta yaşasanız bile,iyi insan olmaktan asla vazgeçmeyin…

Abdullah Özçelik