Unutulursa kök, ata gölgesi
Tükenir Toroslar, nefes bölgesi
ÖMRÜMDEN ÖMÜR ÇALDIM YURDUM
Uymadım düzene, dımdızlak kaldım
Kime dert anlatsam, kime ağlasam
Dobra dobra olup, ömrümden çaldım
Bilmem ki yaramı, nasıl dağlasam
Söyle yurdum söyle, nasıl dağlasam?
Arsızlık yüzsüzlük, ölsem yapamam
Yalaka olamam, güce tapamam
Doğrucu Davut'um, haktan sapamam
Bilmem ki rızkımı, nasıl sağlasam
Söyle yurdum söyle, nasıl sağlasam?
Kurak dönemlerde, sararıp soldum
Beş on tel saçım var, onu da yoldum
Sağır zamanlarda, çığlıkla doldum
Bilmem ki özümü, nasıl çağlasam
Söyle yurdum söyle, nasıl çağlasam?
İsyanım düzene, eşitsiz çarka
Yalana yağmaya, her yerde arka
Tanrı bile küsmüş, adamcı şarka
Bilmem ki bahtımı, nasıl tığlasam
Söyle yurdum söyle, nasıl tığlasam?
Cansızoğluyum hey, Toroslar huyum
Vurdukça bağrıma, fışkırır suyum
Kabıma sığmadım, neylesem buyum
Bilmem ki dilimi, nasıl bağlasam
Söyle yurdum söyle, nasıl bağlasam
İnsanı soylu kılan; ne kökü, ne gövdesi, ne inancı, ne düşüncesi, ne fiziksel özellikleri, ne ekonomik statüsü, ne siyasal ve toplumsal konumu, ne ünvanı, ne de titridir. İnsanı soylu kılan; yurt sevgisi, yüksek karakteri, erdemi, gelişmiş beyni, aklı, zekası, ufku, donanımı, yüreği, vicdanı, tutarlı eylem ve tavrıdır. Soylu insan yargılamak yerine, anlamak ister. Evrene öznel değil, nesnel bakar.
Bir insan, yontula yontula olgunlaşıp, soylulaşır...
Soylu insan; saygılı, sevecen, duygudaş ve ince ruhludur. Nesneler inceliğinden, insanlar kalınlığından kırılırmış.
Yazı ve şiir: Himmet Cansız
Karşımda Çimi yaylası
Akseki, Ant. Toroslar...