Uzun zamandır yazmıyordum ve açıkçası da bir daha da köşe yazısı yazmamaya karar vermiştim. Neden mi? Çünkü o kadar yazdığım halde değişen hiçbir şey olmadı. Ne kendi çevremde ne de dünya da. Her şey daha karanlık, herkes daha da acımasız. Aşırı sağ giderek güçleniyor tıpkı Star Wars sinematik evrenindeki karanlık taraf gibi… Aydınlık hepimizi karanlıktan korusun demekten başka hiçbir şey gelmiyor elimden.
Bir süre önce Hamas, İsrail’e saldırı başlattı ve başta Ortadoğu olmak üzere insanlık büyük bir sorguya çekilmeye başlandı. Uzun bir süredir, Batı medeniyeti diye tabir ettiğimiz insanlığın hasta olduğuna dair söylemler vardı şimdi öldü denilmeye başladı.
Ben bu konuya katılmıyorum. Batı medeniyeti çökmüyor ya da değişen hiçbir şey yok. Tam tersi stabil olarak devam ediyor. Çıkarları neyi gerektiriyorsa onu yapıyorlar. Yeri geldiğinde Filistinci, yeri geldiğinde İsrailci oluyorlar ve aslında bunu dünyanın geri kalanınada iyi bir şekilde öğretmeyi başarmışlar. Bir kaçı hariç tüm ülkeler bunu uyguluyorlar. İnsan bir kez daha doğasından şaşmadı demek sanıyorum ki bu paragrafın özeti olacaktır.
Gelelim benim işin neresinde olduğuma. Ben kesinlikle savaş karşıtıyım. Şiddete ve dayağa bile karşıyım. Bazen öfkeyle ağızımdan şiddet içeren sözler çıksa da kimsenin şiddet görmesi, öldürülmesi doğru değil benim gözümde. Ama insanın popülist şekilde ve cehaletle hareket etmesine de kesinlikle karşıyım.
Öncelikle dünya üzerinde sadece Gazze-İsrail savaşı yok ve dikkat ediyorum diğer ölüm ve şiddet içeren olaylara ses çıkarılmıyor. Populist hareket ediliyor. Eğer bu din ve ırksal olaylara dayandırılıp hareket ediliyorsa. Önce cehaletten kurtulup yardım ettikleriniz hakkında bilgi edinin. Ha diyorsanız ki benim için ayrım yok, o zaman bütün savaşlar için aynı tepkiyi verin medyanın size sunduğuyla yetinmeyin, ayrıca siviller sadece savaşlardan ölmüyorlar; besinsizlikten, bireysel silahlanmadan hatta kanserden ölenlerde çok fazla.
Popülizmin yolundan gidip savaşanların konsolosluklarını basıp orada çalışacakları korkutup öldürmeye çalışmak yerine neden silah fabrikalarının önünde eylemler yapmıyorsunuz? Sonuçta silahlar olmasa, insanlar birbirlerini kalleşçe öldüremez ve silah sanayine harcanan paralar, insanlığın yaşam kalitesini pekala arttırır.
Özetle yaşadıklarımızdan yola çıkarak yazacağım daha çok şey olmasına karşın burada kesiyorum. Nitekim ben burayı sayfalarca doldursam da şu bir gerçek ki aynaya bakınca kendi karanlığını görüp onu değiştirmeye çalışmayan insana ne yazsam, ne kadar yazsam az.