Unutulursa kök, ata gölgesi       Tükenir Toroslar, nefes bölgesi ÖMRÜMDEN ÖMÜR ÇALDIM YURDUM Uymadım düzene, dımdızlak kaldım Kime dert anlatsam, kime ağlasam Dobra dobra olup, ömrümden çaldım Bilmem ki yaramı, nasıl dağlasam Söyle yurdum söyle, nasıl dağlasam? Arsızlık yüzsüzlük, ölsem yapamam Yalaka olamam, güce tapamam Doğrucu Davut'um, haktan sapamam Bilmem ki rızkımı, nasıl sağlasam Söyle yurdum söyle, nasıl sağlasam? Kurak dönemlerde, sararıp soldum Beş on tel saçım var, onu da yoldum Sağır zamanlarda, çığlıkla doldum Bilmem ki özümü, nasıl çağlasam Söyle yurdum söyle, nasıl çağlasam? İsyanım düzene, eşitsiz çarka Yalana yağmaya, her yerde arka Tanrı bile küsmüş, adamcı şarka Bilmem ki bahtımı, nasıl tığlasam Söyle yurdum söyle, nasıl tığlasam? Cansızoğluyum hey, Toroslar huyum Vurdukça bağrıma, fışkırır suyum Kabıma sığmadım, neylesem buyum Bilmem ki dilimi, nasıl bağlasam Söyle yurdum söyle, nasıl bağlasam İnsanı soylu kılan; ne kökü, ne gövdesi, ne inancı, ne düşüncesi, ne fiziksel özellikleri, ne ekonomik statüsü, ne siyasal ve toplumsal konumu, ne ünvanı, ne de titridir. İnsanı soylu kılan; yurt sevgisi, yüksek karakteri, erdemi, gelişmiş beyni, aklı, zekası, ufku, donanımı, yüreği, vicdanı, tutarlı eylem ve tavrıdır. Soylu insan yargılamak yerine, anlamak ister. Evrene öznel değil, nesnel bakar. Bir insan, yontula yontula olgunlaşıp, soylulaşır... Soylu insan; saygılı, sevecen, duygudaş ve ince ruhludur. Nesneler inceliğinden, insanlar kalınlığından kırılırmış. Yazı ve şiir: Himmet Cansız Karşımda Çimi yaylası Akseki, Ant. Toroslar...