TOROS DAĞIM BABA DAĞIM

"Zor zamanlar güçlü insanları, Güçlü insanlar güzel zamanları, Güzel zamanlar zayıf insanları, Zayıf insanlar zor zamanları yaratır." Marcus Aurelius TOROS DAĞIM BABA DAĞIM Kara yağız yiğit babam Sen sözümde tuğsun babam Sana hasret gardaş abam Sen közümde yuğsun babam Sevgim saygım görgü yasam Dayandığım onur asam Her öğüdün altın kasam Sen özümde sağsın babam Torosların can yoldaşı Karcıların bilge başı Cansız'ların kilit taşı Sen sazımda dağsın babam O dağ bu bağ koşup sektin Yaşam boyu çile çektin Dönüm dönüm ekin ektin Sen yazımda bağsın babam Bölüşürdün varı yoğu Dert etmedin azı çoğu İl il gezdin batı doğu Sen gözümde çağsın babam Babacan babalar; oğullarının gözünde efsanevi masal kahramanlardır. Kahraman babalar da ölümsüzdür. "Ölürse ten ölür, canlar ölesi değil" Sekiz çocuğun rıskını temin edebilmek için; o dağ bu dağ demeden; yorulmadan, ırılmadan gücenmeden, kahırlanmadan; dağlarla güreşerek; 50 yıl kar taşıyan; ulu Torosların namlı karcısı, sarı sıcakların serin yüzlü karlamacısı rahmetli babam; kendi yoksul, gönlü zengin bir insandı. Sık sık bana: "Oğlum! Atı yük yormaz, atı denk yorar" derdi. Denk; birbirine eşit, iki parça yük. Eşitsiz yükün ağırlığı atı yorar. İnsanı yoran da; deksiz/eşitsiz yükleri değil midir? Sözde bilgelik kokuyor. Ne zaman Toroslara çıksam, ilk aklıma düşen babam olur. Dilini bilene dağlar; dil verir, yol verir, el verir, yurt verir, ekmek aş verir. Dağlar bilgedir. Babamın anıları hala dipdiri, ayak izleri taptaze Toroslarda... Canım babam, Ter kokuların sedir ağaçlarına sinmiş, davudi sesin yellere karışmış, gür gür yankılanıyor kayalıklarda... Sert kuzey rüzgarı esince, burnumda tüter kokun. Nasıl tütmesin ki? Terin onur, terin gurur kokuyor... Rahat uyu babam. Rahat uyu! Ne ben unuturum seni, ne de ulu Toros dağları. Türküleştireceğim seni babam. Şiir ve düzyazı: Himmet Cansız