Biliyorum sensiz kalbim asla huzurlu olmayacak   Acı bana özgür yaşam vermeyecek   Yüreğim inliyor, inliyor elinde   kırmızı gözyaşlarımı gör sarı benliğimi gör         Gece gündüz gözlerimden yağmur damlalarına eşlik ediyorum   ne ateşim var ne ağrım var   Rüzgara dönüyorum rüzgar esmiyor ateşe dönüyorum duman tütmüyor     Yağmur ve yapraklardan daha fazla günahım var gibi görünüyor      Bu kalbin dertlerle dolu olmadığı bir gece yok mu?   Aşkımın gamı ​​ne zaman bitecek?     Çiçek mevsiminde aşkın peşinden koşmaktan yorulmuş mavi bir kelebek gibiyim     Bahar geldi çöle, ovaya ve her yere   Gece karanlık, yol taşlı ve uçmaya çalışan kayıp bir serçe gibi tökezliyorum         Sanki kalbimde iyilik ve varoluş düşüncesi yokmuş gibi.   Çeşmeden akan suyla çamura düşmüş gibiyim   Gözlerimden akan binlerce nehirle   Kanayan gözlerimle karanfil dikiyorum         Sabrımı kaybettim, bu gece kendimden geçtim.   Sanki yanlış hikayedeyim, beni yeniden yazmalarını bekliyorum.         Kendi kendime diyorum ki, kendini ne sanıyorsun, zalimin önünde?   Beş günlük bir çiçek için inliyorsun   iki nehrin akışında   Ciğerlerin bir diken, avucunda yanan bir dağ   Gece inliyorsun Gece yarısı iniyorsun         Ey çiçeğim ben bahara Hazansız başladım köklerimi hangi acılar kırdı?     Kalbim kadar ölü ve kanayan başka bir kalp var mı diye soruyorum.     Sonra ellerimi kaldırıyorum Allah'ım, duy yüreğimin feryadını, sen öksüzsün, ben öksüzüm.  Herkes diyor ki;  Onun kimsesi yok, Allah var diyorum, başkasına ne gerek var?   11/06/2022-Paris Caroline Laurent Turunc