Aylardan Kasım...

Var olmak, yaşamak ve günü geldiğinde çekip gitmek üzerine türküler mırıldanın, şiirler mırıldanın. Yaşamın neresinde olduğunuzu bi tartın kendi kendinize; ektiğiniz ne, biçtiğiniz ne. Kaç dikili ağacınız var ! Yoksa neden! Hele bir sorgulayın kendinizi. Bu aylar , bunun için tam bir biçilmiş kaftan; tam zamanıdır. Kovanlarının ağzını mumlayan arılar zor günlere hazırlıklı; yerin derinliklerine çekilen karıncalar da… Ayılar, kaplumbağalar, yılanlar kim bilir ne düşler görecektir derin uykularında. Topu topu üç ay; nasılsa geçer. Tanrı evsiz barksızları korusun yeter ki… Sarı ineğin, koca öküzün keyfi yerinde. İthal de olsa samanlar balya balya; arpalar çuval çuval! Yılkıların gözü kulağı kurt ulumalarında, çakal ulumalarında… Kasım kasım kasılmayı bırak da dalının altında sararmış, kurumuş şu yaprağa bak bir; kendini gör o aynada. Sonra yaşama sarıl yeniden dört elle; yaşamak güzel de, kim ne derse desin. Salıverme kendini. Bu bir döngü; ama kısır değil. Bil bunu, gör, düşün. “Kasım” adlı kitabı mutlaka okumalısın; bilmediğin, görmediğin, duymadığın çok şeyler bulacaksın onda. Ben okudum. Mustafa Esmer Cengiz